در ابتدای انقلاب صنعتی، بشر با بزرگترین موضوع کل تاریخ برای اولین بار برخورد نمود: آیا مزایای پیشرفت فناوری به آسیبی که به محیط زیست وارد می کند می‌ارزد؟ این واماندگی عاقبت به مهمترین دغدغه عصر حاضر تبدیل شد و با رشد بیشتر بشریت و آمدن فناوری‌های جدید شدت پذیرفت. الکتریسیته و سوخت‌های فسیلی امروزه جهانی را که در آن زندگی می‌کنیم را به کلی دگرگون ساخته است.
فناوری بلاک‌چین از فناوری‌های انقلاب دیجیتال در میان نوآوری‌های بحث‌برانگیز است. پتانسیل فراگیر آن ناشناخته است و روی پول دیجیتال تا بقیه کاربردها تمرکز دارد. حجم زیاد انرژی مورد نیاز برای ماینینگ (عمل تولید بیت کوین‌های جدید با حل مسائل رمزنگارانه با استفاده از سخت‌افزار محاسبه‌گر)، بلاک‌چین را در کشمکش فناوری و طبیعت مهجور نموده است. با این وجود، نوابغ راه‌حل‌هایی مبتکرانه برای استفاده از این فناوری برای سیاره زمین ارائه داده‌اند. در ادامه نگاهی به مزایا و معایب فناوری بلاک‌چین و اثرات آن به روی محیط زیست خواهیم داشت. ماینینگ برق زیادی را مصرف می‌کند (بیش از مصرف 20 کشور اروپایی)! شبکه ماینینگ با کامپیوترهای بیشماری به وجود می‌آید که به انرژی زیادی نیاز دارند. برق، 90 درصد هزینه استخراج بیت‌کوین را تشکیل می‌دهد. به جزء کشور چین، تقریباً 80 درصد این انرژی از منابع انرژی تجدیدپذیر تولید شده در کارخانه‌های سبز در ایالات متحده و اروپا تأمین می‌شود. از زمانی‌که که بلاک‌چین یک منبع جدید سود به شمار می‌رود به جرأت می‌توان گفت که همه‌ی افراد روی این حوزه متمرکز شده‌اند. ماینینگ به یک نوآوری در حوزه انرژی تبدیل شده است. در آفریقا نیروگاه‌های قدیمی بازگشایی شده‌اند، آسیاب‌های بادی در همه جا هستند و از آب دریا برای تولید انرژی استفاده می‌شود. بیشتر این انرژی سبز اگر که استفاده درستی از آن نشود به هدر می‌رود یعنی اینکه نمی‌توان باد، انرژی خورشید یا آبشارها را متوقف کرد و بعداً آنها را به کار گرفت. عمده انرژی مصرفی توسط ماینینگ پول رمزی از مازاد انرژی کشورهایی می‌آید که نمی‌دانند چگونه آن را مهار و استفاده کنند. نتیجه اینکه ماینینگ، راه‌حل استفاده از هدررفت این انرژی است. مصرف انرژی بهینه بسیار مهمتر از مصرف انرژی کم است. گرچه اگر انرژی تحمیلی به شبکه‌های انرژی ناشی از ماینینگ را نادیده بگیریم، میزان مصرف تا مقدار 28 درصد تا دو دهه اخیر رشد می‌کند. بشریت به انرژی زیادتری نیاز دارد. به همین سادگی! بلاک‌چین و تمرکززدایی به کمک ما می‌آید. یک بلاک‌چین بر مبنای شبکه انرژی، مشهور به Eloncity به عنوان یک راه‌حل نوآورانه و آینده‌نگرانه برای بهبود راندمان سیستم پیشنهاد شده است. اساس این ایده دوری از تأمین نیروی متمرکز غیراقتصادی به سمت سیستم ذخیره انرژی بهینه‌تر و هوشمندتر بر مبنای شبکه‌ای از میکروشبکه‌های هوشمند است.
هنگامی که رسوایی آلودگی سوختی فولوکس‌واگن در 2015 افشا شد، نه اولین بار و نه آخرین باری بود که این مسئله در مرکز توجه رسانه‌ها قرار می‌گرفت. سلامت کل کشورها و همچنین پایداری مناطق وسیعی از دنیا با قانون‌شکنی‌هایی نظیر یافتن حشره‌کش‌های سمی درون محصولات غذایی در اروپا و کره جنوبی به خطر افتاده است. سیستم‌های مدیریت زنجیره تولید قادر نخواهند بود که کلیه مراحل زنجیره تولید را پویش کنند و بداند که مشکل از کجا نشأت گرفته است و ضمن اینکه آن را چگونه مدیریت کند. حال چه می‌شد اگر بتوانیم این مشکل را با حسگرهای اینترنت اشیا و فناوری بلاک‌چین با ردگیری منبع طی هر مرحله حل کنیم؟ فارغ از اینکه برای چه صنعتی اعم از خودروسازی، داروسازی یا نساجی باشد، یک روش بلاک‌چین-مبنای جدیدی توسط TEMCO پیشنهاد شده است. فناوری پیشنهادی آنها فراتر از مدیریت زنجیره تأمین می‌رود و راهی نوآورانه برای تحلیل راندمان زنجیره تأمین ارائه می‌دهد و هزینه‌های سازمانی و محیطی را می‌کاهد. استفاده از قراردادهای هوشمند طی کلیه مراحل فرآیند زنجیره تأمین اطلاعات به روز (واقع-زمان) در مورد قابلیت اعتماد استانداردهای مدیریتی به مشتری ارائه می‌دهد. با همه در ارتباط می‌توان بود اعم از سازندگان تا انباردارها، شرکت‌های حمل و نقل و توزیع‌کنندگان. در حقیقت با افزایش شفافیت در مورد شرکت‌ها، آنها را به عملکردشان در اثرگذاری‌اشان روی محیط زیست و انتشار دی‌اکسید کربن متعهد می‌توان کرد. یک روش مشابه اینکه شرکت Waltonchain از برچسب‌های شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) برای ردگیری محصولات طی هر مرحله و ذخیره‌سازی استفاده می‌کند.
نتیجه اینکه، فناوری بلاک‌چین به نظر می‌رسد که روشی مثبت برای مشکل قدیمی بشریت باشد و آن هم آسیب به محیط زیست است. نه تنها این فناوری برخلاف تصور اولیه بسیار دوستدار محیط زیست است، بلکه یک نیروی محرک به سمت استفاده از منابع انرژی پاک‌تر به شمار می‌رود.
برداشت مطلب با ذکر منبع مجاز است.
