بهسازی ابرنفتکش‌های کهنه

با مطالعه این متن حول و حوش 10,420 نفتکش غول‌پیکر در حال تردد در اقیانوس‌ها هستند. این نفتکش‌ها درون خود 4 میلیارد بشکه نفت را که برای سوخت‌رسانی 418,000 هواپیما با قابلیت پرواز بین قاره‌ای و کل اتومبیل‌های جهان برای سیر 3 میلیار مایل حمل می‌کنند. نفت خام حمل شده برای ساخت میلیاردها کیسه پلاستیکی، شانه، لباس، اسباب‌بازی، بطری‌های آب و صدها محصول پلاستیک پایه دیگر استفاده می‌شود. بدون این کشتی‌ها، زندگی مدرن امروزی‌امان متوقف می‌شد؛ اما از طرفی این ابرنفتکش‌ها باعث آلودگی محیط زیست با حرکت خود در اقیانوس می‌شوند. در جهانی که تغییرات آب و هوایی یک تهدید به حساب می‌آید و ما را به استفاده محدودتر از سوخت‌های فسیلی تشویق می‌کند و این خود به عدم نیاز بیشتر به این شناورها منجر می‌شود. از اینرو خلاصی از آنها نیز خود معضل است. با کاهش وابستگی ما به نفت از طریق انرژی تجدیدپذیر، پلاستیک‌های پایه زیستی و دیگر مواد دوستدار محیط زیست با نفتکش‌های غول‌پیکر باید چه کرد؟ به مانند دیگر کشتی‌های دیگر می‌توان آنها را به محل‌های اوراق‌سازی فرستاد تا از فولاد آنها استفاده مجدد شود؛ اما بازیافت آنها کثیف، خطرناک و شغلی کم درآمد برای انجام‌دهندگان آن است. برخی معتقد هستند که می‌توان آنها را بهسازی و به منابع پاک و انرژی تجدیدپذیر تبدیل کرد. مهندسان معتقدند که می‌توان از بدنه بزرگ نفتکش‌ها برای ایستگاه‌های برق شناور استفاده کرد که می‌توانند جریان اقیانوسی را به برق تبدیل کنند. این ایده آغازی بر رویای ساخت اولین Waveships است. مشکل عمده با اکثر پروژه‌های انرژی موج این است که آنها در یک مکان ثابت هستند و در نزدیکی ساحل قرار دارند تا بتوان آنها را به شبکه برق متصل کرد. تبدیل ابرنفتکش‌ها به پایگاه متحرک برق دوستدار محیط زیست به دیگر بخش‌های صنعت نفت نیز کشیده شده است. به عنوان مثال، شناورهای پشتیبانی از حفاری برای نصب و تعمیر خطوط لوله و چاه‌های نفت در بستر دریا استفاده می‌شوند. این شناورها دارای حفره‌های ویژه‌ای هستند که در بدنه آنها بیرون آمده است و به آنها Moon pool می‌گویند که به متحرک‌های دریایی و غواصان امکان پایین رفتن به صورت ایمن می‌دهد.

نفتکش‌ها در زمره بزرگترین سازه‌های دست‌ساخته بشر محسوب می‌شوند؛ ولی بازیافت این ابرسازه‌ها در پایان عمر خود مشکل است.

در دریاهای مواج، سطح آب در این حفره‌ها با گذر موج در طول کشتی بالا و پایین می‌شود. این خود باعث تغییر فشار در حفره می‌گردد. این عمل به مانند حرکت پیستون است و با قرار دادن پیستون بالای حفره هوا درون آن بالا و پایین می‌رود. می‌توان در سرتاسر کشتی این حفره‌ها را قرار داد. آزمایش‌ها نشان داده است که با وجود این حفرات باز نفتکش‌ها شناوری خود را حفظ می‌کند. بسته به سایز بدنه، تیم محقق Trarieux معتقد است که یک نفتکش دارای ظرفیت تولید بین 10 تا 30 مگاوات برق است. یک نفتکش خیلی بزرگ می‌تواند دارای 35 حفره هر کدام به قطر 20 متر باشد. این پروژه حمایت کشور انگلیس را با جذب بودجه‌هایی به دست آورده است.

آزمون‌های آزمایشگاهی نشان داده است که ایده Waveship شدنی است!

چندین حفره (Moon pool) ایجاد شده در بدنه یک نفتکش برای تبدیل آن به یک ایستگاه برق متحرک

چالش بعدی پیدا کردن یک کشتی مناسب است. نفتکش‌های دست دوم ارزان نیستند و حتی یک کشتی کوچک قدیمی میلیون‌ها دلار در بازار می‌ارزد؛ اما این تیم معتقد است با هرچه جلوتر رفتن شرایط به نفع آنها تغییر می‌کند. تعداد نفتکش‌هایی که اوراق می‌شوند در سال 2018 به حداکثر خود یعنی بیش از 100 عدد رسید. اکثر آنها در سواحل بنگلادش، هند و پاکستان به گل زدند و کارگران ساده بدون هیچ‌گونه تجهیزاتی روی آنها کار می‌کنند. میزان عمر این دسته افراد نسبت به افراد جامعه در این کشورها 20 سال کمتر است و این صنعت متهم به نقض حقوق انسانی شده است. با تبدیل این کشتی‌ها به waveships جایگزین خوبی برای اوراق کردن است.

نفتکش‌ها برای اوراق شدن با سرعت به ساحل برده می‌شوند و در آنجا توسط کارگران اوراق‌ساز تکه‌تکه می‌شوند.

از طرفی برخی عقیده دارند که به جای آن و عدم به آزمون گذاری استحکام بدنه دارای حفره نفتکش‌ها و خطرات آن جایگزینی بهتری نیز وجود دارد. یک راه به ساحل زدن آن و تبدیل آن به جاذبه دیداری است.

بدنه بزرگ ابرنفتکش‌ها امکان تبدیل شدن به یک ساختمان با کاربری‌های مختلف را در ساحل فراهم می‌آورد.

راه حل دیگر اینکه معماران در آلمان روستاهای شناور را پیشنهاد داده‌اند که حاوی پاساژهای خرید، سالن کنسرت، موزه، استخر و پارک روی عرشه اصلی است. آنها به دنبال یک سرمایه‌گذار برای این ایده خود هستند. برخی نیز اعتقاد دارند به گل زدن آن و ایجاد جلوه بصری نیز کافی نیست و از اینرو شرکت نروژی به دنبال تبدیل آنها برای مخازن متحرک فاضلاب است. این شناورها را می‌توان به هرجا که با تخلیه پساب‌ها مشکل دارند فرستاد. با محاسبات انجام شده، یک نفتکش می‌تواند سیستم تصفیه فاضلاب 250,000 شهروند را تأمین کند. حتی با مهار آنها در کنار مزرعه‌های بادی مستقر در اقیانوس، می‌توانند از انرژی پاک برای تصفیه آب برای انتقال به شهرها استفاده کنند. ایده دیگر تبدیل آنها به مأمن زیستی جانوران دریایی است. حدود 40 عدد نفتکش به صورت عمدی برای این منظور غرق شده است.